Η θυμόλη τι αποτελέσματα έχει στο ακαρι βαρρόα και εάν αφήνει κατάλοιπα στο μέλι και στο κερί.

Σε σχετικά πειράματα χρησιμοποίησης της θυμόλης που έγιναν από τον Chiesa και δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Apidologie (1991),22, 135-145) βρέθηκαν τα εξής:

Οι κρύσταλλοι θυμόλης θρυμματίζονται ώστε να μετατραπούν σε  σκόνη με την οποία σκονίζεται το μελίσσι. Χρησιμοποιούνται 0,5 γραμ. θυμόλης για κάθε πλαίσιο που καλύπτεται με μέλισσες.

Δηλαδή για ένα δεκάρι μελίσσι γίνεται σκόνισμα με 5 γραμμάρια θυμόλης. Για να μην λιποτακτήσουν οι μέλισσες, η είσοδος της κυψέλης κλείνεται με χόρτα τα οποία θα απομακρύνουν αργότερα οι μέλισσες.  Χρειάζονται 4 επεμβάσεις με μεσοδιαστήματα 2 ημερών. Ως περίοδος εφαρμογής προτείνονται οι μήνες Οκτώβριος και Νοέμβριος όταν ο γόνος είναι περιορισμένος ή απουσιάζει.

Σύμφωνα με την παραπάνω ερευνητική εργασία η αποτελεσματικότητα της θυμόλης σε 10 μελίσσια τα οποία υποβλήθηκαν για 2 συνεχείς χρονιές με αυτή τη θεραπεία ήταν από 94% έως 99%.

Μια δεύτερη μέθοδος είναι η τοποθέτηση 15 γραμ. Θυμόλης σε πλαστικό δοχείο, το οποίο σκεπάζεται με τούλι και διατηρείται για 21 ημέρες πάνω από τους κηρηθροφορείς. Στην περίπτωση αυτή η θερμοκρασία περιβάλλοντος δεν θα πρέπει να είναι υψηλή γιατί η έντονη εξάτμιση και οσμή διώχνει τις μέλισσες από την κυψέλη τους.

Η θυμόλη ως εγκεκριμένη ουσία βρίσκεται στο σκεύασμα Apiguard.

Όσο αφορά τα υπολείμματα, έχουν καθοριστεί ανεκτά επίπεδα θυμόλης 0,8 mg/kg στην Ελβετία όχι όμως στην Ευρώπη. Κάτω από τη συγκέντρωση αυτή η αλλαγή στη γεύση του μελιού δεν ανιχνεύεται οργανοληπτικά. Η αλλαγή στην γεύση του μελιού γίνεται αντιληπτή όταν η συγκέντρωση της θυμόλης ξεπεράσει τα 1,1 mg/kg.   

Αναλύσεις σε ελληνικά μέλια όσο αφορά τα υπολείμματα θυμόλης δεν έχουν γίνει. Στο παρακάτω σχήμα φαίνεται ότι από τα 22 δείγματα ελβετικού μελιού που αναλύθηκαν το ένα ξεφεύγει ελαφριά από τα όρια των 0,8 mg/kg και από τα 19 γερμανικά δείγματα τα 4 ήταν εκτός ορίων

Σχήμα 1. Ανάλυση υπολειμμάτων θυμόλης σε 22 ελβετικά και 19 γερμανικά μέλια

ΑΠΘ.