Kηρήθρες: Μετά τον τρυγητό πάντοτε κάνουμε διαχωρισμό των
κηρηθρών. Ξεχωρίζουμε τις πολύ παλιές και κατεστραμμένες κηρήθρες για
λιώσιμο και παραγωγή κεριού. Τις λιώνουμε χωριστά από τα
«ξελεπιδίσματα» γιατί πάντοτε το κερί βγαίνει σκουρόχρωμο, ενώ μέχρι να
φθάσουμε στη διαδικασία αυτή τις προφυλάσσουμε από τον κηρόσκωρο
αφού τις διατηρήσουμε στην κατάψυξη για μερικές ώρες. Τα πλάισια
βράζονται και καθαρίζονται από τα υπολείμματα των κεριών και της
πρόπολης για μελλοντική χρησιμοποίηση.
Από τις χρήσιμες κηρήθρες που απομένουν, αν είναι περισσότερες απ’
όσες χρειάζονται τα μελίσσια μας αυτή την περίοδο, διαλέγουμε για
επιστροφή στα μελισσοσμήνη όσες έχουν γύρη και τις πλέον
σκοτεινόχρωμες. Αυτή την περίοδο η προτίμηση των μελισσιών για
εκτροφή γόνου και αποθήκευση μελιού στρέφεται στις πιο «ζεστές» μαύρες
κηρήθρες.
Οι υπόλοιπες που απομένουν θα ξαναχρησιμοποιηθούν πιθανότατα την
ερχόμενη άνοιξη και η προφύλαξή τους από τον κηρόσκωρο είναι
απαραίτητη.
Βέβαια οι καινούργιες και άσπρες κηρήθρες κινδυνεύουν λιγότερο , ιδίως
αν αποθηκευθούν σε χώρο όπου δεν υπάρχουν άλλες παλιές κηρήθρες ή
χρησιμοποιημένες και ακαθάριστες κυψέλες.