Ο Ιούνιος είναι πολύ σημαντικός μήνας για τη μελισσοκομία μας.

 

 

Είναι η περίοδος βασικών μελισσοκομικών φυτών όπως το θυμάρι, το έλατο, τα αγριοτρίφυλλα,

το παλιούρι, η καστανιά, ο γλυκάνισος, η σμυρνιά, η φλαμουριά. 

Μετά την περίοδο του Οκτωβρίου (εποχή που συγκομίζεται ο μεγάλος όγκος του πευκόμελου),

είναι ο πιο σημαντικός μήνα σε ποσότητα μελιού που αποθηκεύεται στα μελίσσια, ενώ υπερτερεί

όλων των άλλων χρονικών περιόδων σε ποιότητα κυρίως λόγω τουθυμαρίσιου, ελατίσιου και λουλουδίσιου μελιού.

Με την τελευταία ονομασία περιλαμβάνονται τα μέλια που περίσσεψαν από την ανοιξιάτικη ανθοφορία

και συμπληρώθηκαν τον Ιούνιο από διάφορες ανθοφορίες, όπως του παλιουριού και της σμυρνιάς 

το 1ο 15νθήμερο ή των άγριων τριφυλλιών σε μεγαλύτερα υψόμετρα όλο το μήνα.

Η σύνθεση του μελιού αυτού διαφέρει από τόπο σε τόπο, είναι όμως κατά κανόνα αρωματικά εύγεστα

και ανοικτόχρωμα μέλια που προτιμούνται από τους καταναλωτές. 

Αντίθετα το μέλι από καστανιά, σκουρόχρωμο και με ιδιάζουσα γεύση δημιουργεί προβλήματα στην

τυποποίηση και υποβαθμίζει αρκετές φορές το μέλι που θα τρυγηθεί τους επόμενους μήνες στο βαμβάκι ή στο πεύκο. 

Παρά το γεγονός όμως αυτό, η καστανιά θεωρείται πολύ σημαντικό μελισσοκομικό φυτό,

ιδιαίτερα για τη Β.Ελλάδα όπου καταλαμβάνει πολύ μεγάλες εκτάσεις σ' όλες σχεδόν τις ορεινές περιοχές.
Ο μελισσοκόμος έχει την ευκαιρία στην καστανιά, νατοποθετήσει ορόφους, να προσθέσει φύλλα

κηρήθρας για κτίσιμο νέων κηρήθρων, να εξισώσει τα μελισσοσμήνη του.

Σε χρονιές με πολλές βροχές τον Μάιο που δυσκολεύουν τις εργασίες του μελισσοκόμου στα μελίσσια,

ο Ιούνιος μπορεί να είναι ο μήνας της βασιλοτροφίας σε όψιμο παλιούρι, ή στην καστανιά, που θεωρούνται

μαζί με τη σουσούρα, τα μελισσοκομικά φυτά " που βγάζουν τις καλύτερες μάνες".