Τις ακμαίες μέλισσες.

Στο άκαρι Acarapis woodi.
Εισέρχεται στην αναπνευστική τραχεία της μέλισσας και εναποθέτει τα αυγά του.
Τρέφονται από την αιμολέμφο των μελισσών.

Φθινόπωρο και  Άνοιξη.

Μεταδίδεται από τις ενήλικες μέλισσες (μεγαλύτερες των 16 ημερών) στις νεότερες (κάτω των 4 ημερών).
Μεταξύ μελισσιών μεταδίδεται με τις συνενώσεις, με την παραπλάνηση, με την λεηλασία, με τις ανταλλαγές πλαισίων. 

Η περιορισμένη νεκταροέκκριση, κακές καιρικές συνθήκες που με την σειρά τους αναγκάζουν τις μεγάλης ηλικίας μέλισσες να βρίσκονται περισσότερο χρόνο με τις νεαρές μέλισσες μέσα στην κυψέλη.

Στην αρχή δεν υπάρχουν συμπτώματα.
Όταν η προσβολή γίνει μεγαλύτερη εμφανίζεται αδυναμία των μελισσών να πετάξουν. Διογκωμένη κοιλιά. Σέρνονται στο έδαφος και κουβαριάζονται μπροστά στην είσοδο της κυψέλης. Παρατηρείται μεγάλος αριθμός νεκρών μελισσών μπροστά στην είσοδο. Αδυνατούν να σχηματίσουν καλή μελισόσφαιρα και κατά συνέπεια χάνονται κατά την διάρκεια του χειμώνα.

Επιδιώκεται να μη βρίσκονται οι μεγάλης ηλικίας μέλισσες για πολές ώρες μέσα στην κυψέλη, οπότε φροντίζουμε να βρίσκονται σε μελισσότοπους με πλούσιες τροφές στο περιβάλλον. Αποτρέπουμε την λεηλασία και παραπλάνηση.