Α) Για την διευκόλυνση του μελισσοκόμου που ενδιαφέρεται για λίγες  βασίλισσες είναι χρήσιμο να παραθέσουμε απλές μεθόδους, που μπορεί να τις αξιολογήσει για εφαρμογή εκείνης που επιλέγει  για την περίπτωσή του.

1. Απλή διαίρεση του μελισσιού: Χρειάζεται μια διόροφη ή τριόροφη κυψέλη ,που διαιρείται σε δύο ή περισσότερα μέρη – παραφυάδες. Απλή μέθοδος κατάλληλη για περιπτώσεις νέων μελισσοκόμων με μικρή κατάρτιση.

2. Όμως ,  πρέπει να βρεθεί η βασίλισσα και η δική της κυψέλη να μην μετακινηθεί από τη θέση της. Οι άλλες, που θα φτιαχτούν, πρέπει να έχουν πλαίσιο απαραίτητα με αυγά. Και να  σημαδευτεί (στον ορθοστάτη) το τμήμα αυτό που περιέχει την αβγογέννα ,γιατί από αυτό θέλουμε να προκύψουνε βασίλισσες, ενώ τα υπόλοιπα πλαίσια με μέλια, γύρες, κλειστό και σφραγισμένο γόνο, να κατανεμηθούν δίκαια στις παραφυάδες. Αυτή όμως η κατανομή του υλικού δείχνει και αν μπορούμε να κάνουμε μία ή δύο παραφυάδες και να διατηρήσουμε και το αρχικό (μητρικό) μελίσσι, που του αφήνουμε το μεγαλύτερο πληθυσμό, χωρίς να του  αλλάξουμε θέση. Και τις παραφυάδες τις τοποθετούμε δίπλα του.

3. Η μέθοδος  αυτή είναι αποδοτική, όταν η κύρια ανθοφορία είναι καθυστερημένη, δηλ. τον Αύγουστο ή Σεπτέμβριο.

4. Το μελίσσι που έχει την βασίλισσα, δεν το θεωρούμε παραφυάδα, αφού είναι η μητρική κυψέλη. Αλλά στις νέες που φτιάξαμε, σε 3 μέρες από το χωρισμό τους κάνουμε έλεγχο και τα πρώτα κελιά που θα βρούμε και είναι πιο αναπτυγμένα, αλλά βρίσκονται έξω το σημαδεμένο μέρος της αβγογέννας, αυτά τα κελιά τα χαλάμε, γιατί έγιναν βιαστικά και έχουν τροφοδοτηθεί με γύρη, που θα μας δώσουν μειονεκτικές βασίλισσες.

5. Αφήνουμε τα υπόλοιπα και σε άλλες 2 μέρες επαληθεύουμε: ότι υπάρχουν άλλα κελιά, που αυτά μας κάνουν, γιατί τροφοδοτήθηκαν μόνο με βασιλικό πολτό.

6. Η διαδικασία αυτή μπορεί να εφαρμοστεί, και πρέπει, αν η ανάπτυξη των μελισσιών είναι έντονη και βλέπουμε ασπρίλες στις κηρήθρες δηλ. ένδειξη σμηνουργίας,να φύγουν τα μελίσσια (αφεσμοί), που   πρέπει να την ανακόψουμε με αυτό τον τρόπο του χωρισμού, κάνοντας νέα μελίσσια.

7. Βέβαια το κίνητρο για την απόκτηση μελισσιών είναι κακός σύμβουλος και οδηγεί στην αποδυνάμωση του μελισσοκομείου και της παραγωγής. Και πρέπει να σκεφτόμαστε πρώτιστα τον κίνδυνο της σμηνουργίας, για να κάνουμε αυτή τη βασιλοτροφία, από το ξεχείλισμα, το περίσσιο δυναμικό του μελισσοκομείου.